Μενέξενος

ο Μενέξενος
θαυμάσιον σατυρικόν κομψοτέχνημα του Πλάτωνος — μία ειρωνική
σάτυρα και σατυρική ειρωνεία κατά των ρητόρων εκείνης της
εποχής και γενικώτερα κατά της ρητορείας μέσα εις την οποίαν
εκολυμβούσαν τότε οι Αθηναίοι όλοι, μορφωμένοι και αμόρφωτοι,
πολιτικοί και λαός. Εις την ακμήν της εποχής αυτής των λόγων είχεν επιστρέψει το
389 ο Πλάτων εις τας Αθήνας, ξενιτεμμένος πριν δέκα χρόνους,
αφ' όταν δηλαδή έφυγεν από τας Αθήνας αγανακτημένος και
θλιμμένος διά τον τραγικόν θάνατον του Σωκράτη. Και βλέποντας
τώρα ταθηναϊκά πράγματα με την ώριμον, ποικίλην δε σοφίαν του
και με την γενικήν, πολύτροπον δε πείραν του αισθάνθη
αγανάκτησιν και παρωξύνθη εις επίκρισιν. Έπειτα — και τούτο
είναι πάντοτε ιδιάζουσα ροπή των υπερόχων — η αγανάκτησις
εξετυλίχθη εις ειρωνείαν καλλιτεχνικήν και λεπτοτάτην. Αργότερα
η μεγάλη και υψηλή δημιουργικότης του εφανερώθηκεν ακέραια εις
την φιλοσοφίαν και εις την καθολικήν σκέψιν με τον αυτόν
διαλογικόν τύπον, αλλά ποιητικώτερα και με ολιγώτερον
συζητητικόν τρόπονΗ ονομασία του διαλόγου — όπως συνήθως έγινε διά τους
περισσοτέρους Πλατωνικούς διαλόγους — εδόθη από τον συνομιλητήν
του Σωκράτους Μενεξένου, που υπήρξεν ένας των νεωτέρων μαθητών
του Σωκράτη, νέος από ευγενικήν οικογένειαν και ωραίος,
εξάδελφος του Κτησίππου του Παιονέως. Ο λαμπρός και ωραίος
επίσης Κτήσιππος φαίνεται να επρωτοδίδαξε τον Μενέξενον την
σοφιστικήν τέχνην, εις την οποίαν και διεκρίθη. - Summary by ZERVOS IOANNIS (0 hr 53 min)

Chapters

Εισαγωγή